Beni senden ve sevdiğim herkesten ayıran şu tenimden başka ne kaldı ki?

O da eninde sonunda toprak olacak diyorlar 

-ferahna- 

Böylece ayrılığın müsebbibi son perde de çekilmiş olacak

O saate kadar nasıl oyalanmalı

Ten burda oldukça bu can ile canana bir isim bulmalı

Leylanın adı çok söylendi 

Mecnununki kara sevda 

Aşık ile maşuk desek yakışık almayacak 

Bu saatten sonra, 

onca sevip sevildikten 

bunca hasret ortasında parça burcuk olduktan sonra

tam kendimden taşıp sana karışmışken 

Bu isimmiş, sıfatmış; nişanmış kararmış

galiba olmayacak 

Taşıma suyla değirmen döner mi güzelim,

Dönmez

Dönse de 

Hangi güne,

ne vakte kadar.

Bir olmuş canlar için

ayrılmak ve kavuşmak yoktur 

Aşıklık ve maşukluk bize haram olacak 

Niçin söyletirsin beni

Söyletme işte 

Belli ki bağrımda bir yara

İçimde bezm-i elestten kalma bir dert var.

Hoş bundan maada bana bahtlı deseler ne yazar 

Dertli deseler ne gam 

Adım hala bir sıfata mevsuf ise bir cümle içinde,

Cümlesi boştur zaar. 

Dert...

Türkmen bir hanım, Kadıköy’de dolmuşa binerken, nerden çıktı bilmiyorum, doğrudan konuya girerek “Bağlarbaşı’nda oturmak istiyorum” dedi. Bağlarbaşı dolmuş kuyruğundayız. Oradan hareketle bütün kuyruktakilerin genel bir semt sevdalısı olduğunu düşünmüş olabilir.

“Ben bu Kadıkoy’ünü hiç sevemedim. Ezan yook. Cami yook. Insan çook. Ama Bağlarbaşı güzel değil mi ama orda yaşanır yani orası şokkk gözel.”

Şimdi bacım bunu sen bana mı soruyorsun? Bağlarbaşı benim cennetim.  Vücudumdaki tüm melekelerin ahenkle bir arada bulunduğu ve iş gördüğü başka bir iklim yoktur. Ama neden nasıl? Orasını sorma, bir muammaki çözene aşkolsun. İşin aslı bu hususta yalnız olduğumu da sanmıyorum. Hani bir konuda benzer hisleri duymakla beraber farklı kelimelerle ifade etmek diye bir gerçek vardır. Yaratıcımız Bir ama yaratılışlarımız farklı olduğu cihetten –esasen- tabi olan da budur. Ancak mevzu Bağlarbaşı olunca aynı hislerin hemen aynı lügat ile ifade edildiğini duymak beni çok mutlu ediyor. Ko...

Dünkü dersimizde Mustafa Kara hocamız sağolsun her zaman ki gibi bize çeşitli kitap ve dökümanlardan oluşan bir hediye paketi armağan etti. (Bursa’ya gelirken bundan maada yanıma ikinci bir bavul almak durumundayım sanırım. Fakülteden çıkarken ki durumum çok acıklı oluyor zira. Her yanımdan kitaplar, kağıt levhalar, çeşitli yiyecek torbaları filan taşıyor. )

Bakalım bu haftaki hediye paketimiz hangi eserlerden oluşuyor. 

İlk eser: Bursa’da Kırklar Meclisi: Bursa Büyük Şehir Belediye’sinin bir kültür hizmeti olarak yayınladığı eser oldukça hacimli. M. Kara hocam eserin ön sözünde “kırklar” ifadesinin kültürümüzde ve hassaten tasavvuf geleneğindeki anlamı üzerine bazı mülahazalarda bulunmuş. Bursa’da kurulan ilk Kırklar Meclisi’nin 1326’dan önce Abdal Murat başkanlığında fetih hazırlıklarını görüşmek üzere toplandığından bahsediyor. Başkanlık Osmanlı büyüklerinden Dâvud-i Kayseri, Geyikli Baba ve Emir Sultanla devam ederek yirminci yüzyılın başında Mustafa Vahyi Efendi’ye Ulaşıyor ve yedi...

Bir öğrencimden gelen sabah mektubu: 

"Hocam Günaydın, sabah çok komik birşey oldu. Ben esyalarimi çok severek beğenerek aldığım için başlarına birsey geliyor çok şükür. Sabah da işyerinde çay alacaktım. Bardagimi da çok seviyordum. İşlerimi hallederken bardagima  dedim ki çok güzelsin seni çok seviyorum, düşme, olur mu? Sonra çay ocağına gittim nasıl olduysa orada bardağım düştü ve kırıldı.

Demek put edinmişim.. 

Allah inşallah bütün put edindiğim şeyleri kırar böyle, değil mi hocam? 

* 

O vakte uygun bir cevap vermiştim ama şu vakte uygun başka bir cevapta kalemimin ucuna geliyor, yazmadan olmaz. 

Allah inşallah bütün put edindiğim şeyleri kırar böyle, değil mi hocam? 

Şimdi bu duayı edelim mi etmeyelim mi nasıl yapalım? O halde bize verilen nasihatleri şöyle bir tekrar hatırlayalım.

İnsanı yola getiren iki şey vardır derler, "Ya bir sille-i Hüda ya bir cezbe-i Rahman" 

Yüce Allah çok sevdiği kulunu dünya çirkeflerine bırakmayarak kendisine çekmek istediğinde onu...

Yol yorgunu musun? Arada durup dinlenmeyi bilmeli. 

Peki ya nasıl?

Sen gibi bir yorguna bir bardak soğuk su ikram et.

O zaman gör nasıl için serinler.

Yolcu dertli misin, dur ve bir dertli gönüle kulak ver, çilesini dinle.

Belki o vakit derdin biraz olsun hafifler. 

Yol yorgunu, sana bu dünyada rahat yok, demediler mi?

Dediler elbet ya sen bir daha kulak ver,

Dünyada rahat yoktur ama

bir yorgun cana umut vermek,

bir mahzun kalbi ihya etmek, 

seni huzur ve rahata erdirecek. 

Sen de yorgunsun ama  değil mi? Evet öylesin.

O kadar ki titriyorsun, gözlerin kapanıyor.. 

Söyle canım sözlerim sana uykuya dalmadan önceki fısıldamalar gibi mi geliyor? 

Doğrudur. Israr etmeyeyim.

Şimdi sen güzel bir uyu; iyi bir dinlen, hele biraz güçlen;

sabah bu söylediklerimi hatırlarsan eğer,

Güne başlarken şöylece niyetlen,

Bu gün iyi bir yorulmak  gerek,

Rahat ve huzuru o yorgunlukta  aramak gerek.

unutursak bir daha bir daha nefsimize hatırlatmalı 

Hak yolunda, 

halka hizmet me...

Mustafa Kara hocamızın “Bursa’da Tasavvuf Kültürü” adlı dersindeyiz. Hocamız anlatırken herkes gibi ben de bir yandan fıtır fıtır not alıyorum. Önceden bir deftere yazıyordum, sonra baktım ki eğitim-öğretim faaliyetlerinin yoğunluğu nedeniyle sonradan bunları temize geçirecek bir zamanım yok; o nedenle doğrudan bilgisayarımda açtığım bir dosyaya kaydediyorum. Zaten başka türlü bu hikmet ve irfan feyzine çanak tutmak mümkün değil. Mustafa Kara hocanın her bir cümlesi bir tarih, bir mana, bir hikmet.Herşeyi kaydetmek gerek.

Fakat Allah’tan hocamız insaflı.. durarak, bize mühlet vererek, söylediği sözün aksülamelini talebelerinde görmek için arada sukut ederek ders anlatıyor. Ben de bu kısa fasılalarda bir yandan dört taraftan çevrili bulunduğumuz kütüphaneyi gözden geçirmek ve diğer yandan türlü dünya endişelerinin içine dalmak için yeterli olan zamanı –bir şekilde- buluyorum. O sırada neler düşünüyorum neler. Bütün bu kitapları nasıl okuyacağımı, yarın öğleden sonra hangi işlerin pe...

B.

Ünlü İslam düşünürü Rene Guenon’un çok manidar bir sözü var.  İşlerimizin karşılığı konusunda sabırlı ve inançlı olmamız gereğine işaret ediyor ve diyor ki:

“Yapacağımız ya da söyleyeceğimiz herşey bizim sahip olmadığımız imkanları bizden sonra gelenlere sağlamak amacıyla olmalıdır. Her yerde olduğu gibi burada da zor olan çalışmanın başlangıcıdır.” 

Yani bu kadar çalışma, yorgunluk, tefekkür, teşebbüs.. ama neticelerini görmek sana nasip olur mu onu düşünmeyeceksin diyor. Hatta peşinen bunu kabul ederek, benden sonraki nesil rahatını sürsün diye yazacak, çizecek, üretecek, hazırlayacaksın.

*

Bu söze iyi ki kırk yıllık merdiven üstünde tesadüf ettim. Delikanlılıkta okusam üstünü çizer, sayfayı da yırtar geçerdim. Yaptığım işin neticesini bekleyecek tahammülden yoksundum. Söylediğim söz yarın dünyayı değiştirsin, bugün anlattığım nutuk yarın sabah gençliğe yeni bir ufuk  çizsin diye bekliyordum.

Sabrım kararım yoktu.

Belki sabırlı olmaya çağırılabilirdim ama Genon’un çağrısı o vakitler f...

. Son zamanlarda önüme gelene aktardığım muazzam bir söz var. Filozof demiş ki: “İnsanı iki şey helak eder. Bunlardan birincisi muradına erememek,

ikincisi muradına ermek.”

Kaç gündür tesirinden kurtulamıyorum. Ve önüme gelene bu sözü aktarıp ardından uzun uzun felsefesini yapıyorum. Sohbete yedirebilirsem ne ala olmadı bugünkü gibi doğrudan konuya giriyorum. Hasılı bu lakırdıyı söylemezsem olmuyor, illa bir şekilde dillendireceğim.

İşin aslı sözün etkisi çok kuvvetli çünkü dümdüz bir gerçek: Bu dünyada muradına erdin bir dert ermedin bir dert. İki yolu da az çok görmüş bir insan olarak saadetin hayata karşı geliştirilmiş iradeli/bilinçli bir tutum olduğu kanaatindeyim. İnsan hayat macerası içerisinde türlü şeyler yaşayabilir: ya mesut olacaktır ya meyus. Öyle değil mi? Bu kaderin neticesi midir? Şartların yapılandırdığı bir durum mudur? Şu veya bu şeye mi bağlıdır?

Hayır efendim, mutluluk ya da keder insanın kendi kararına bağlıdır. Kişi nasıl olmak isterse  öyle olur.

İş bu söze delil is...

Öğlen vakti hotelden çıkıp bir çorba içtim. Oh yapanların eline sağlık canım kanım yerime geldi. Ordan vurdum Kozahan’a. Geçen gün burayı bir yatsı vakti sevgili öğrencim Kübra bana tanıtmıştı. Burası senin okuma yazma köşen olsun, hocam dedi.  Şöyle gündüz gözüyle bir  daha gezdim. Geçen sefer göremediğim iç avluya geçtim. Burası haza cennet.

Kozahan Osmanlı zamanının bir ticaret merkeziymiş. Şimdi de kısmen öyle. Ortada geniş bir avlu, avlunun tam ortasında ulu bir çınar. Gölgesine rast gele sıralanmış masalarda Bursalılar yer yer üzerlerine vuran bahar güneşinin keyfini sürerken bir yandan çaylarını yudumluyor. Konuşmalardan mütevellit tatlı bir uğultu var ama öne çıkan bir ses yok, halk daha çok çınar ağacına konuçlanmış güvercinlerin ve serçelerin öğlen muhabbetlerini dinlemeye gelmiş gibi.

Taze çıtır simit öğlen ve ikindi çayının olmazsa olması. Yalnız simitçi İstanbul’dan bir derece farklı. uzun ve yüksekçe bir camekanın arkasında iki simitçi var ve önemli bir işletmenin sah...