Vakit geç olunca, yazımı ertesi güne bırakayıp dedim
Ancak hemen akabinde konunun başka bir yönünü hatırlayarak vazgeçtim:
Her türlü sanat ve zanaat, düzenli olarak yapılan çalışmalar vasıtasıyla ilerler, ilgi gösterildiği takdirde gelişir ilgi görmediği zaman ise geriler ve sönermiş.
Hemen örneğimizi verelim. Belli bir “hattat” üzerine çalışan hat uzmanlarının, o hattatın cumartesi günü yazdığı levhayı diğerlerinden ayırt edebildikleri söylenir ve bunun sebebi şöyle izah edilir: Hattat, mübarek Cuma gününü ibadet ve ziyaret ile geçirdiğinden o gün çalışma imkanı bulamaz ve sanatına bir gün ara verirmiş. Hal böyle de olsa, kalem mazeret dinlemez, köşesine çekilir; cumartesi sabahı olup da ele geldiğinde ise evvel emirde, şöyle bir durup
titrermiş.
Hat uzmanlarının, cumartesi günü yazılan bir levhayı, üstadın diğer eserlerinden ayırabilmesinin sebebi işte bu bir anlık
titreyişmiş.
Üstad her ne kadar hat sanatında mahir ve zanaatinde eşsiz olsa da, bir gün ara vermekten mütevellit kalemi ona küser
fakat sonra kendisine gösterilen ihtimamla keyfi yerine gelerek, kuvvetini ve hünerini , eskisinden de fazla gösterirmiş.
Bu rivayet beni çok etkiler. Hatırlayınca yine tesirinde kaldım.
Bir günün hali buysa, iki günde neler olur diyerek hemen koştum
kalemi elime aldım.
***
Comentários