Merhabalar
Bu selamım herkese ama öncelikle öz nefsimedir. Hepimiz dönüp kendimize bir selam vermeliyiz, diye düşünüyorum. Bütün dünyayı etkisi altına alan salgın nedeniyle, evlerimizden çıkamadığımız bu dönemde, hepimiz kendimizle yeniden başbaşa kalmış buluyoruz. İlk yetişkinlik zamanımıza erişip mesaiye başladıktan sonra, farkında olalım olmayalım günden güne kendimizden uzaklaşmaya başlamıştık. Bu hafta bitsin, şu yaz mevsimi geçsin, filanca proje tamamlansın, falanca iş yetişsin derken emeklilik yaşımıza geldik de bir soluklanıp düşünmeye vakit bulamadık. Hal böyle olunca, İlâhi irâde beşeriyet âleminin bu kendinden bihaber gidişine bir virüs perdesi ardından müdahele etmiş bulunuyor. Biz de insanlık tarihinin kırılma noktası olan bu önemli günlere hep birlikte şahitlik ediyoruz. Öyle bir müdâhele ki, önceki hayatımızı bize unutturacak, ezberlerimizi bozacak, beşerin insiyatifine kalsa binlerce yılda yapılamayacak değişiklikleri bir anda bize makul gösterip benimsetecek türden ilahi bir darbe. Gören ve idrak eden için ise, hakikatte Rahmani bir cezbe.
Bu süreçte bizden istenen, öncelikle gerekmedikçe evimizden dışarı çıkmamak. Gün içinde şu veya bu sebeple ordan oraya kendimizi atmamak. Mümkünse ev halkıyla dahi belli bir mesafe içinde olmayı temin etmek. Sonrası elimizi yüzümüzü bolca yıkayıp yuğmak ve o tertemiz halimizle bir köşeciğe oturup kendimizle kalmak.
Vakit,
yollar ve yüzyıllar ötesinden gelerek evine dönen kendimize yönelip ona içtenlikle tebessüm etmek ve ağız dolusu bir merhabalar, demek zamanıdır.
Birlikte hasbihal de edeceğiz inşallah
ancak önce selam demiş atalarımız,
sonra kelam.
Vesselam.
Geç bir selam oldu benim için, ama hep sadık kalmaya idi niyetim, ipin ucunu hiç kaçırmadan. Şimdilik öyle gibi sanki, ben de uzun yollardan gelip kendine merhaba diyenlerdenim sanırım...